Bijna had ik het kapelletje vol. Van de 60 beschikbare zitplaatsen had ik er 40 kunnen vullen. Spannend… vanavond gaat het gebeuren.
Met Didier (de harpist uit Frankrijk) had ik afgesproken dat jij om 15.00 uur bij mij zou zijn. Dan zouden we tot 17.00 uur sound checken etc. Terwijl hij zijn harp op temperatuur liet komen zou ik alvast het drankbuffet opstellen. Dan konden we daarna eten en opfrissen zodat we de avond goed voorbereid in zouden gaan.
De uitvoering van dit plan verliep een tikkeltje anders:
Didier stond al om 13.00 uur op de stoep. Mijn persoonlijk draaiboek lag vanaf dat moment in duigen. Tevens moest ik terug vallen op mijn kennis van de Franse taal en die was nog steeds beperkt. We hebben de harp in de kapel gezet, zijn gaan lunchen (op z’n frans met wijn, een beetje moed indrinken).
Later vond ik gelukkig een manier om Didier aan het werk te zetten met zijn harp zodat ik verder mijn voorbereidingen kon treffen.
De avond verliep goed, ik was zenuwachtig en tegelijkertijd had ik er alle vertrouwen in dat het mooi zou worden… en dat was het ook! Het geluid van de harp in de kapel was wederom magisch. En mijn vrienden en familie kwamen uit verschillende plekken van het land.
Wat een eer, als mensen samenkomen in een kleine kapel en dat voor iets dat ik heb georganiseerd.