Na het succes op 29 januari 2013 stortte mijn wereld weer even in. Ik haalde veel energie en positiviteit uit het organiseren van mijn concertje. Toch was ik nog aan het herstellen van een overspannen periode. Daarom viel ik na de eerste ImprEssie terug in een dalletje. Weg houvast, weg doel, weg creatieve expressie.
Gelukkig kon ik mijn rust vinden in schrijven en het typen van blogs. En ik merkte dat ik steeds meer creatieve en artistieke mensen ontmoette. Het is dus echt zo: “dat waar je aandacht aan besteed breidt zich uit”. Op mijn verhaal over het mini-concertje in een klein kapelletje werd heel positief gereageerd door de kunstenaars die ik sprak, alleen dat al gaf nieuwe kracht.
Tjonge wat fijn zeg, het hoeft dus allemaal niet zo groot en massaal. Sterker nog uit de gesprekken begrijp ik dat het een uitdaging is om voor een klein en intiem gezelschap te spelen waarbij je iedereen kunt zien. In plaats vanaf een groot podium waarop je de spotlight zo op je gericht hebt, dat je het publiek niet eens ziet.
Misschien moet ik dan toch maar doorzetten. Maar dan houd ik het klein, kort en intiem want het gaat om de totale indruk die ik neer wil zetten.
En daar is de geboorte van:
ImprEssie: een kleine indruk, een korte sessie, een bijzondere samenkomst georganiseerd door Essie.